Jak nie kijem, to pałką czyli problemów ze spółkami komandytowo-akcyjnymi ciąg dalszy ……….

I tak od dnia 1 stycznia 2014 roku ustawodawca podatkowy pozbawił spółki komandytowo-akcyjne podstawowego waloru, a mianowicie opodatkowania akcjonariuszy od zysków osiąganych przez ten podmiot dopiero z datą wypłaty dywidendy.

Jednocześnie w ustawie zmieniającej, tj. Ustawie o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym z dnia 8 listopada 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1387) ustawodawca wprowadził możliwość przedłużenia roku obrotowego tego typu pomiotów poprzez odpowiednią jego zmianę. Przedłużenie takie dawało prawo do stosowania dotychczasowych korzystnych zasad opodatkowania jeszcze przez jakiś czas (nawet do października 2015 r.), wobec czego wiele spółek skorzystało z tej możliwości dokonując zmiany zapisów statutowych dotyczących roku obrotowego.

Ministerstwo Finansów uznało jednak, że tak dobrze nie może być, skutkiem czego obecnie spotkać się można z interpretacjami podatkowymi z których wynika, że w przypadku SKA działających w określonych konfiguracjach osobowych tj. kiedy jednym ze wspólników pozostaje osoba fizyczna – nie ma możliwości przyjęcia wydłużonego roku obrotowego.

W konsekwencji w przypadku tego typu podmiotów, zdaniem MF pierwszy rok obrotowy – już wg nowych zasad – rozpoczął się bezwzględnie od dnia 1 stycznia 2014 r. Tezy takie wynikają m.in. z interpretacji Dyrektora Izby  Skarbowej w Poznaniu z dnia  15 kwietnia 2014 r. sygn. ILPB3/423-80/14-2/JG, Dyrektora Izby Skarbowej w  Bydgoszczy z dnia 31 marca 2014 r. sygn. ITPB4/415-42/13/TK, czy interpretacji Dyrektora Izy Skarbowej  Katowicach z dnia 24 marca 2014 r. sygn. IBPBI/2/423-1640/13/BG.

Jako uzasadnienie swojego stanowiska MF wskazuje przy tym na uregulowania Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ostatniej ze wskazanych interpretacji MF stwierdził, że:

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. (…)Opodatkowanie dochodów osób fizycznych reguluje updof. Ustawa ta nie zawiera odrębnych regulacji prawnych co do określenia roku podatkowego, zatem dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych rokiem podatkowym zawsze jest rok kalendarzowy. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.) w art. 3 pkt 9 określa, że rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono jednostkę. Jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. W przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy. Jednak zauważyć należy, że ustawa o rachunkowości nie jest ustawą podatkową, zatem nie może zawierać odmiennych zasad w przedmiocie określenia roku obrotowego niż rok, który w świetle ustawy podatkowej jest rokiem podatkowym.

Tak więc dla podatników będących osobami fizycznymi rokiem podatkowym może być tylko rok kalendarzowy, wynikający z art. 11 Ordynacji podatkowej. Biorąc pod uwagę, że wspólnicy S.K.A. będący osobami fizycznymi nie mieli prawa do przyjęcia roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy, to stosownie do powołanego art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy o rachunkowości, S.K.A. (jak każda spółka niebędąca osobą prawną), gdy co najmniej jednym z jej wspólników była osoba fizyczna, zobligowana była przyjąć za rok obrotowy rok kalendarzowy, tj. rok podatkowy obowiązujący osoby fizyczne. Z uwagi na fakt, że S.K.A. nie była podatnikiem podatku dochodowego (ani od osób fizycznych, ani od osób prawnych), lecz podatnikami byli jej poszczególni wspólnicy, to na nich spoczywał obowiązek stosowania odpowiednich przepisów updof i updop. S.K.A. powinna zatem prowadzić księgi rachunkowe w taki sposób, aby umożliwić prawidłową realizację obowiązków podatkowych przez wspólników takiej spółki.

Biorąc pod uwagę, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., jeśli co najmniej jednym ze wspólników S.K.A. była osoba fizyczna (podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych) S.K.A. posiadająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie mogła przyjąć innego roku obrotowego niż kalendarzowy; dla takich spółek rok obrotowy zawsze kończył się w dniu 31 grudnia 2013 r. W konsekwencji do S.K.A. w których co najmniej jednym z jej wspólników była osoba fizyczna, art. 4 ustawy nowelizującej de facto nie znajduje zastosowania.

Tak więc, istniejąca przed 31 grudnia 2013 r. S.K.A., posiadająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w której co najmniej jednym ze wspólników była osoba fizyczna (podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych), począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r, podlega opodatkowaniu na podstawie przepisów updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.

Organy podatkowe zapomniały jednak chyba przy tym, że art. 4 Ustawy zmieniającej wprowadzający możliwość przedłużenia odnosi się do pojęcia roku obrotowego, a nie roku podatkowego. Nadto trudno znaleźć jakieś logiczne i racjonalne uzasadnienie dla odmiennego podatkowo traktowania spółek, w których wspólnikami pozostają także osoby fizyczne w porównaniu ze spółkami SKA gdzie wspólnikami pozostają wyłącznie osoby prawne. Gdyby intencją ustawodawcy było wprowadzenie takiego zróżnicowania to chyba nie było przeszkód do wprowadzenia jasnej regulacji prawnej w tym zakresie, uwzględniając przede wszystkim okoliczność, iż w zakresie prawa podatkowego dominująca powinna być wykładnia literalna. W takim kontekście obecne działania organów podatkowych mogą być traktowane raczej tylko jako wybieg mający na celu zmniejszenie liczby SKA korzystających z dostępnych możliwości optymalizacyjnych a nie wynik prawidłowej interpretacji przepisów prawa.

ZOBACZ E-BOOK ZWIĄZANY Z TEMATEM: