Nieodpłatne świadczenie – uważaj na udzielanie nieodpłatnych zabezpieczeń
Nieodpłatne świadczenie – czyli jak możesz zapłacić podatek od zaoszczędzonego wydatku – to dla większości nie-podatkowców jakaś aberracja. Ale faktem jest, że jeśli z określonych przyczyn Twoja firma uzyskała, np. od Twojej innej firmy albo od Ciebie samego zabezpieczenie spłaty zobowiązania – bez wynagrodzenia – to powinna od tego enigmatycznego jakby się wydawało przysporzenia – zapłacić podatek dochodowy. Nieodpłatne świadczenie stanowi specyficzną postać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Jest to bowiem równowartość zaoszczędzonego wydatku.

Przykład
Najczęstszym przykładem zastosowania ww. regulacji to sytuacja, w której spółka z grupy kapitałowej jako podmiot trzeci ustanawia na swoim majątku zabezpieczenie spłaty kredytu Twojego podmiotu bez jakiegokolwiek wynagrodzenia – wyrażając zgodę na ustanowienie hipoteki na nieruchomości własnej czy zastawu rejestrowego na swoich składnikach majątkowych.
W grę może też w takiej sytuacji wchodzić wystawienie przez osobę trzecią weksla, czy udzielenie przez nią poręczenia za zobowiązani innego podmiotu zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.
Teoretycznie skoro nic Cię to nie kosztowało to powinieneś się cieszyć z takiego obrotu sprawy. Nie wydałeś pieniędzy a Twoja sytuacja jest zabezpieczona.
Ale niestety tak prosto to nie jest.
Zaoszczędzony wydatek jako przychód podlegający opodatkowaniu jako nieodpłatne świadczenie
Zgodnie z przepisami prawa podatkowego ów zaoszczędzony wydatek powinien dla Ciebie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu jako nieodpłatne świadczenie.
Teza ta wynika też z jednego z ostatnich orzeczeń NSA. Chodzi tutaj o wyrok NSA z dnia 31 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1263/15.
Z uzasadnienia do tego wyroku wynika m.in. że:
Wobec niebudzących wątpliwości ustaleń stanu faktycznego istota rozpoznawanej sprawy sprowadza się do wykładni przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., a w szczególności wykładni pojęcia „nieodpłatne świadczenie.
Na wstępie należy wskazać, że wykładnia omawianego przepisu była przedmiotem szeregu orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02, i z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1361/07, z dnia 26 stycznia 2010 r. sygn. akt II FSK 1417/08, z dnia 12 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1776/08 i z dnia 8 grudnia 2016 r. sygn. akt II FSK 3424/14). Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym skargę kasacyjną podziela pogląd prawny wypracowany przez inne składy tego sądu.
Skoro udzielenie gwarancji bankowej ma pewną wartość, czyli cenę, którą uzyskujący gwarancję w normalnych warunkach rynkowych musiałoby gwarantowi zapłacić to już sam fakt otrzymania takiej gwarancji bezpłatnie, nieekwiwalentne uzasadnia stanowisko, że podatnik uzyskuje nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. Realizacja tej gwarancji nie ma wpływu na powstanie podatku.
Pamiętać przy tym trzeba, że Minister Finansów w przedmiotowej sprawie wydał także interpretację ogólną (treść interpretacji ogólnej w sprawie nieodpłatnych świadczeń dostępna pod tym linkiem).
Jaki wniosek?
Wniosek jest zatem taki – pamiętaj, że nawet zaoszczędzony wydatek może być dla Ciebie przychodem do opodatkowania.
0 komentarzy